Blog Gabriele Kasten: Pieter Raat

Regelmatig schrijft bestuurder Gabriele Kasten van Pieter Raat over haar belevenissen, inzichten en ervaringen in de zorg en/of binnen de organisatie. Deze teksten worden gepubliceerd via deze nieuwsbrief en als BLOG op onze website www.dprs.nl en facebookpagina (De Pieter Raat Stichting).

Blog: Pieter Raat

Soms vind ik het jammer dat ik Pieter Raat (1775 – 1853) nooit persoonlijk heb leren kennen. In oude documenten lees ik terug dat hij een bevlogen man was, die zijn vak als timmerman beheerste en die de verbinding binnen en buiten de regio legde. Bovendien werd hij maar liefst 78 jaar oud, wat voor zijn tijd een behoorlijk respectabele leeftijd was om te mogen bereiken.

Onze stichting is naar hem vernoemd, dagelijks wordt zijn naam honderden keren uitgesproken en zijn gedachtegoed in de praktijk gebracht. Net zoals hij zijn vakbekwaamheid als timmerman bij het behoud van de polder inzette, zo gebruiken onze professionals hun kennis en kunde voor goede zorg. En Pieter Raat was ervan doordrongen dat goede resultaten alleen met elkaar bereikt kunnen worden. Zo zocht hij de verbinding binnen en buiten de poldergrenzen, net zoals wij de verbinding zoeken binnen en buiten onze organisatie. Ruim 350 medewerkers en maar liefst 240 vrijwilligers uit Heerhugowaard en omstreken zetten zich bij ons in voor het welbevinden van senioren! Daarnaast zoeken wij ook de verbinding op buiten de organisatie met diverse samenwerkingspartners om onze missie ‘Samen zorgen wij voor senioren – nu en in de toekomst!’ vorm te kunnen geven.

Een tijd geleden kregen wij collega’s van Kennemerhart (een ouderenzorgorganisatie uit Haarlem) op bezoek. Wij noemen dat ‘gluren bij de buren’, maar eigenlijk gaat het om een professionele uitwisseling van ideeën en kennis over ouderenzorg. Toen vroeg een van de collega’s van Kennemerhart: “Waarom zeggen jullie eigenlijk altijd DPRS? Of De Pieter Raat Stichting? Dat klinkt zo afstandelijk. Jullie hebben een prachtige krachtige naam, ‘Pieter Raat’, waarom gebruiken jullie deze naam niet gewoon zoals deze is?!”

Mijn collega’s en ik keken elkaar aan en in een fractie van een seconde was het besluit genomen: vanaf nu noemen wij ons Pieter Raat, geen afkortingen meer en geen ‘De’ en ‘Stichting’ meer. Natuurlijk blijft het woord Stichting in onze officiële naam bij de Kamer van Koophandel bestaan, maar in de dagelijkse praktijk en de schriftelijke uitingen zijn wij Pieter Raat.

Het is dat Pieter Raat niet meer leeft, anders had ik hem gevraagd om bij ons te komen wonen, of in ieder geval met ons samen voor senioren te zorgen, want samen zijn wij Pieter Raat!