- Geplaatst door DPRS
- Op 19 mei 2019
Regelmatig schrijft bestuurder Gabriele Kasten van Pieter Raat over haar belevenissen, inzichten en ervaringen in de zorg en/of binnen de organisatie. Deze teksten worden gepubliceerd via deze nieuwsbrief en als BLOG op onze website www.dprs.nl en facebookpagina (De Pieter Raat Stichting).
Blog: Verschil mag er zijn
Ons hele leven hebben we te maken met verschillende wensen en behoeften van mensen. De een woont op een boerderij op het platteland, de ander in een appartement in de stad. De een gaat met vakantie naar verre landen, de ander houdt van gezellig thuisblijven. Persoonlijk haat ik ontbijt op bed, maar menig ander maak je hiermee ontzettend gelukkig.
Op het moment dat senioren in een woonzorgcentrum komen wonen, is plotseling iedereen gelijk. Hetzelfde wooncentrum, hetzelfde eten. Onlangs hadden wij een grote paasbrunch binnen De Pieter Raat Stichting. Naast het gewone ontbijt werd er verse sinaasappelsap geperst, eieren gekookt en verse aardbeien en eierensalade geserveerd. Zelfs de paashaas kwam nog even langs om chocolade eitjes te brengen. En omdat onze ‘vaste’ leverancier geen kleine broodjes kon leveren, bestelden wij deze via de dochter van één van onze medewerkers. Onze eigen keuken zorgde voor heerlijke warme croissantjes. De kosten van al deze extra’s bedroegen omgerekend in totaal 2,50 euro per persoon.
Fantastisch, toch, zou je denken. Maar ondertussen bracht dit paasontbijtje een hevige discussie op gang onder de medewerkers. ,,Belachelijk, waarom moeten onze senioren 2,50 euro betalen? Ontbijten behoort toch tot de eerste levensbehoeften? En senioren uitnodigen om gezellig aan te schuiven voor 2,50 euro?! Waarom moeten wij de paasbrunch onder de aandacht van onze bewoners brengen? “Nee, ik doe het niet!”, zei een medewerker stellig. Want het zou niet eerlijk zijn, dat sommige senioren aan een luxe (zelf betaald) ontbijt zitten, terwijl anderen hun gewone broodje nuttigen. Dan maar iedereen gelijk een broodje hagelslag of kaas op paaszondag. Als het maar niet op bed is…, denk ik dan meteen.
Twee dagen later kwam een bewoner bij mij de kamer binnen. Zij wilde ons nogmaals bedanken voor het heerlijke paasontbijt. En of zij het niet erg vond, dat het 2,50 euro kostte, vroeg ik. ,,Nee hoor, iedereen bepaalt toch zelf waar hij of zij zijn geld aan uitgeeft’’, sprak zij stellig. Ja, dacht ik, zoals vroeger toen iedereen zijn eigen keuzes maakte. En of wij het nog een keer zouden kunnen doen, vroeg zij bij het verlaten van de kamer. Nou ja, Pasen is net voorbij, maar Pinksteren ligt al op de loer…
0 Reacties